تحلیل نظام حقوق منابع طبیعی در ایران با توجه به اصل حاکمیت در حقوق بین الملل

اصل حاکمیت بر منابع طبیعی از اصول شناخته شده حقوق بین المللی عرفی است که در اسناد بین المللی نیز به آن اشاره شده است. مطابق با این اصل دولت ها حق بهره برداری، اکتشاف، واگذاری دریافت غرامت ناشی از لطمه به منابع طبیعی و دیگر حقوق مرتبط با بهره برداری از منابع طبیعی داخلی خود را دارا هستند. علی رغم این به واسطه پیشرفت موازین حقوق بین الملل محیط زیست و شناسایی تعهدات زیست محیطی دولتها و همچنین مسئولیت دولت ها ناشی از نقض این موارد اصل حاکمیت بر منابع طبیعی مشمول محدودیت هایی ناشی از رعایت الزامات زیست محیطی در بهره برداری از منابع طبیعی وهمچنین مسئولیت ناشی صدمه به محیط زیست کشورهای همجوار است در این راستا مطابق با اصل کلی حاکمیت بر منابع طبیعی در نظام حقوق ایران صلاحیت بهره برداری از منابع طبیعی ملهم از اصل 45 قانون اساسی در اختیار دولت جمهوری اسلامی ایران و همچنین وظیفه حراست از آن وظیفه عمومی تلقی شده است اما چالش هایی نظیر عملکرد ناصحیح قوانین موجد مجوز بهره برداری از منابع طبیعی همچنین فقدان سازوکارهای مناسب برای رعایت ملاحظات زیست محیطی هنگام بهره برداری از آنان موجبات لطمه و صدمه به منابع طبیعی را در طی سالها فراهم آورده مواردی که منطبق با حقوق بین الملل نقض تعهدات زیست محیطی کشورمان به شمار می آید در این راستا چارچوب کلی حاکم بر بهره برداری از منابع طبیعی ایران و تحلیل آن در مقایسه با موازین بین المللی حاکم بر آن موضوع اصلی پژوهش حاضر است.